Willa pod Jabłoniami została wybudowana dla rodziny łódzkiego fabrykanta Leopolda Kindermanna w 1903 r. Projektantem tej bardzo ciekawej secesyjnej rezydencji był architekt związany z Łodzią Gustaw Landau – Gutenteger. Dom uznawany jest za szczytowe osiągnięcie form łódzkiej secesji.
Leopold Kindermann zamieszkał wraz z żoną i dziećmi w rezydencji kilka lat później. Żona fabrykanta pochodziła ze znanej rodziny przedsiębiorców Federów. Dzieci Kindermannów to Leopold oraz Eleonora. Leopold Rudolf Kindermann miał również znanych w Łodzi braci Juliusza oraz Adolfa Gustawa Kindermanna, których siedziby można odleźć przy ul. Piotrkowskiej w Łodzi.
Leopold nie mieszkał w rezydencji zbyt długo. Zmarł w 1917 roku w wieku 48 lat. Fabrykant działał w Komitecie Budowy Niemieckiego Gimnazjum Reformowanego i w wielu towarzystwach dobroczynnych. Leopold pochodził z licznej rodziny miał 6 braci i 5 sióstr. Fabryka Kindermannów produkowała materiały bawełniane, wełniane, korty i chusty.
Pierwszym osadnikiem jaki przybył do Łodzi z tej rodziny był tkacz Franciszek Kindermann. Przyjechał do miasta z rodzinnej Saksonii. Początkowo prowadził ręczny warsztat tkacki znajdujący się pod adresem ówczesnej Piotrkowskiej 533 (obecnie jest to numer 110). Franciszek Kindermann brał nawet udział w buncie tkaczy 22 kwietnia 1861 roku, razem z przyszłym baronem Juliuszem Heinzlem.
Losy rodzinnego przedsięwzięcia potoczyły się na tyle korzystnie, że dzisiaj z rodziną Kindermanów kojarzymy trzy piękne wille w Łodzi. Jedna z nich to okaz wyjątkowej roślinnej secesji przy ul. Wólczańskiej 31/33.
Willa reprezentuje architekturę w typie angielskiego wiejskiego, podmiejskiego domostwa. Projekt rezydencji pochodzi dokładnie z 6 września 1902 roku. Nazwa odnosi się do wejścia jakie prowadzi do środka. Do wnętrza domu wiedzie portyk ustawiony bokiem do ulicy wsparty na dwóch konarach drzew jabłoni. Jabłonki, których korony obsadzone są dorodnymi owocami dźwigają na kolumnowych kapitelach wejście do rezydencji. Możemy nieco jak w atlasie przyrodniczym zaobserwować i przyjrzeć się powoli wszystkim najistotniejszym detalom gatunku. Kolumnowe jabłonie odsłaniają swoje korzenie, konary, gałęzie oraz korony drzew pokryte liśćmi oraz jabłkami.
Całość projektu budynku ma bardzo indywidualny charakter, a każda ze ścian, okno czy fragment dachu wygląda nieco inaczej i prezentuje inny detal z tajemniczego ogrodu. Podobnie ma się sprawa z wystrojem wnętrz rezydencji. Willa wybudowana została jako dom jednorodzinny, czyli reprezentacyjna siedziba rodu Kindermannów. Na zewnątrz i w środku znajdziemy ponad 20 gatunków roślin i kilka gatunków poukrywanych w zaroślach i szuwarach zwierząt oraz postaci z mitologii.
Pierwszy projekt nie był ponoć tak okazały, a według wielu przesłanek fasada willi pod Jabłoniami była początkowo barwna i kolorowa. Dzisiaj można odnaleźć na niej elementy wpisujące się doskonale w nurt tajemniczości secesji i wprowadzające w klimat rodem ze średniowiecznego niewielkiego zameczku. Fasada budynki pokryta jest bowiem śladami starego wątku muru wprowadzającego do architektury tego miejsca średniowieczną poetykę. Całe założenie cechuje asymetria, swoboda i różnorodność przenikających się form. Dodatkową ozdobą są płaskorzeźby na tle powtarzającego się poziomego żłobkowania tynku. Przysadzistość bryły u podstawy podkreślają kamienne rustykalne kamienne ciosy.
Najbardziej charakterystycznym miejscem od strony ogrodowej jest wybijająca się na tle innych elementów wieża podparta przez postać krasnoluda Atlantę. Wieża skrywa we wnętrzu kręcone wachlarzowe schody, które prowadzą od piwnicy na kolejne kondygnacje domu.
Wśród kwietnych detali obrastających okna można odnaleźć m. in. margaretki, fiołki, narcyzy czy lilie. W kwiatach lilii wodnych nad wejściem do rezydencji skrywa się twarz mężczyzny, starca. Być może jest to wodnik, pan wodnych zbiorników, demon topielców. Inna historia ukrywającego się oblicza opowiada o Mefisto, diabelskiej istocie, duchu ciemności ukrywającym się przed promieniami słońca.
Kolejną wyjątkową ozdobą rezydencji są witraże. Jeden z nich można odnaleźć w konarach drzew. Barwne okno przedstawia widok na jezioro Genewskie otoczone Alpami, z zamkiem Chillon. Ta średniowieczna twierdza stała się motywem literackim Georga Gordona Byrona, „Więzień Czyllonu”. Otaczające witraż drzewa mają do opowiedzenia swoja własną historię. W konarach i korzeniach ukrywa się lis (może pies, a może wilk). Na gałęziach w górnej części bacznie całej sytuacji przygląda się sroka. Spostrzegawczy obserwator odnajdzie strzegące gniazda dwie jemiołuszki. Od strony ulicy można odszukać także wiewiórkę.
Rezydencja skrywa w swoich wnętrzach jeszcze więcej dekoracji i roślinnych przedstawień. Na parterze znajdował się gabinet fabrykanta, jadalnia oraz salon muzyczny. Pierwsza piętro zarezerwowane było dla domowników. Miesiły się tam sypialnie oraz pokój kąpielowy.
Uroku niewielkiemu założeniu dodaje drugi witraż znajdujący się na klatce schodowej pnącej się przez dwie kondygnacje. Przedstawia on Eos, Jutrzenkę zwiastująca nadejście nowego dnia. W detalach wnętrz odnajdziemy cztery pory roku i cztery wiatry, kwietną łąkę, kasztanowce, róże, a nawet jaszczurkę i ważki.
Obecnie w Willi mieści się miejska Galeria Sztuki, która prezentuje wystawy artystów z całego świata. Wystroju wnętrza dopełniają lampy autorstwa Michała Gałkiewicza z lat 70. oraz modernistyczny dawny gabinet fabrykanta.